جذب فسفر (بر اساس DM، میانگین دو سال) در ذرت (40 کیلوگرم در هکتار) و پس از آن گندم زمستانه و دانه روغنی زمستانه کلزا (هر کدام تقریباً 31 کیلوگرم در هکتار) بالاترین میزان بود.
جذب فسفر توسط همه محصولات آزمایش شده در تیمارهای پودر گوشت طیوری شده به طور قابل توجهی بیشتر از تیمار با فرت صفر بود. تنها استثنا ذرت برداشت شده در سال آخر مطالعه بود.
جذب فسفر توسط ذرت 11.5 کیلوگرم در هکتار در تیمار NPK بیشتر از تیمار با فرت صفر بود، اما این تفاوت معنی دار نبود.
باید تاکید کرد که جذب فسفر توسط گونه‌های پودر گوشت دامی مورد تجزیه و تحلیل تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای کوددهی شده (از جمله کاربرد کودهای معدنی و MBM) نداشت.
این نشان می دهد که فسفر از سوپر فسفات سه گانه دانه ای به طور مساوی توسط گیاهان مورد استفاده قرار گرفت.
Nogalska و Zalewska نشان دادند که جذب فسفر توسط گندم زمستانه و ذرت در تیمارهای MBM بیشتر از تیمار NPK بود.
هیچ تفاوت قابل توجهی در جذب فسفر توسط علف های رشد یافته در خاک کوددهی شده با کودهای معدنی و پودر جوجه خوراک دام پیدا نکردند.
دانه ذرت عرضه شده با MBM هر دو سال در 5 تن در هکتار دارای محتوای فسفر به طور قابل توجهی بالاتر از تیمارهای باقی مانده بود و گیاهان با بالاترین جذب فسفر مشخص شدند.
در مطالعه حاضر، بیشترین تغییر در جذب فسفر بین سال‌های کشت در گندم زمستانه مشاهده شد و در سال 2014/15 2.3 برابر بیشتر از سال 2017/18 بود.
این تفاوت ناشی از این واقعیت است که عملکرد پودر گوشت ماهی زمستانه در سال 2015 بیش از دو برابر بیشتر از سال 2018 بود.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.